My agricultural college

منشأ و پراکنش فلفل

این گیاه بومی مکزیک و آمریکای مرکزی است و مکزیک و پرو اولین کشورهایی بودند که کاشت این گیاه را رواج دادند. کریستف کلمب آنرا به جنوب اروپا آورد و از آنجا نیز به خاورمیانه ، آفریقا و آسیا گسترش پیدا کرد. فلفل سبز را نباید با فلفل سیاه یکی دانست زیرا فلفل سیاه بومی هندوستان بوده و دارای ساقه‌های خوابیده است که میوه‌های کروی و سیاه رنگی تولید می‌کند که پودر میوه آن به صورت چاشنی استفاده می‌شود. حدود 46 % تولید فلفل در آسیا انجام می‌شود و چین عمده‌ترین تولید کننده فلفل در آسیا می‌باشد.

آنغوزه

نام علمی : Ferula assa  foetida

نام انگلیسی : Stinking assa

: گیاهشناسی

گیاهی است از خانواده چتریان که علفی، بزرگ، و دارای ریشه است،برگها گوشتدار وذخیره ای ، ساقه های قوی، خشن، فیبری که در پنج سال اول منحصرا دارای تعدادی برگ واقع بر روی سطح زمین می باشد. تدریجا از بین برگهای آن که عموما  ظاهری غبار آلود دارند،  ساقه ای راست،  تقریبا استوانه ای و گوشتدار خارج  می شود.

ارتفاعی متجاوز از 1 تا 2 متر پیدا نموده ودر انتها به مجموعه هایی از گلهای زرد رنگ و مجتمع به صورت گل آذین چتر مرکب ختم می شود. برگهای قاعده ساقه این گیاه عموماً بزرگ ، گوشتدار، به طول متوسط 50 تا 60 سانتی متر تقریباً عاری از دمبرگ و منقسم به قطعاتی با تقسیمات فرعی و دندانه دار است

 تولید زنبور تریکوگراما

تولید انبوه زنبور تریکوگراما در انسکتاریوم مستلزم تکثیر این زنبور به روی میزبان واسط بید غلات است که در نتیجه نسل گیری های مداوم به روی میزان واسط تحت شرایط بهینه حرارتی و رطوبی انسکتاریوم، زنبورهای تولیدی ضعیف بوده و جمعیت افراد نر و بدون بال افزایش می یابد. همچنین تغییراتی در رژیم غذایی زنبورها به وجود می آید که در نهایت موجب ضعف و گرایش کمتر زنبورهای رهاسازی شده به غذای اصلی (تخم آفت هدف) می شود. در نتیجه افت چشم گیری در میزان کارآیی زنبورها برای کنترل آفت روی می دهد. بنابراین حفظ کیفیت افزایش قدرت و تقویت زنبورهای تریکوگرامای تولیدی در انسکتاریوم از  اهمیت ویژه ای در میزان موفقیت برنامه بیولوژیک برخوردار است. برای حفظ کارآیی زنبورها ضروری است که در طول دوره پرورش به طور منظم و برنامه ریزی شده از زنبورهای پرورش یافته به روی تخم میزبان اصلی و یا زنبورهای طبیعی جمع آوری شده از طبیعت به عنوان نسل مؤسس استفاده کرده به نحوی که زنبور برای رهاسازی بیش از پنج الی شش نسل به روی میزبان واسط پرورش نیافته باشد بدین لحاظ ضروری است در کنار خط تولید انبوه زنبور بر روی میزبان واسط امکانات و شرایط پرورش میزبان اصلی نیز فراهم گردد تا بدین ترتیب پس از نسل گیری از زنبورها بر روی تخم سیتو تروگا از این زنبورها به عنوان نسل مؤسس برای خط تولید استفاده شود با تمام این اوصاف برای گسترش این تکنولوژی چندین تغییر نیاز خواهد بود تا بتوانیم به راحتی تولید نماییم و در بخش های تجاری توانایی تولید انبوه داشته باشیم از مشکلات اصلی که از تولید به صورت انبوه جلوگیری می کند شدت و سختی کار است و همچنین در این کار شرایط پرخطری از لحاظ تکثیر آفت به وجود می آید. این دو مشکل فقط از طریق طرح های مهندسی و تصمیم گیری های به موقع در سیستم پرورش، مرتفع خواهد شد.

اكلیل كوهی (رزماری)  

● مقدمه 

گیاه رزماری از قدیم الایام مورد توجه مردم بوده است. لیكن از آن به عنوان دارو استفاده نمی شده وعموماً در مراسم تشریفاتی و جشن ها ، بعنوان سمبل عشق و علاقمندی به كار می رفته است. رومیان قدیم برای اولین بار به كشت این گیاه اقدام نمودند و بتدریج در قرن اول میلادی به خواص درمانی این گیاه پی بردند و از آن پس این گیاه نیز بعنوان گیاه دارویی شناخته شد.

● خصوصیات گیاه شناسی

اكلیل كوهی (Rosmarinus officinalis) ، گیاهی است خشبی، چند ساله، همیشه سبز و متعلق به تیره نعناع (Lamiaceae) ، منشأ این گیاه مناطق آهكی نواحی مدیترانه گزارش شده است. ارتفاع این گیاه بستگی به شرایط اقلیمی محل رویش داشته و بین ۱ تا ۲ متر متغیر است. برگها سبز رنگ، متقابل، باریك ، بلند و نوك تیز است. سطح رویی برگ صاف و فاقد كرك است در حالی كه پشت برگ سفید رنگ و پوشیده از كرك می باشد. گلها كوچك و آبی رنگ بوده و اواخر بهار از لابلای برگها خارج می شود. گلها به ندرت سفید رنگ است. گلهای این گیاه نوش فراوانی تولید كرده و شدیداً عسل آور است .